
Ontdekkingsroute : 1,5km.
Route van het moeras : 2km.
Het natuurreservaat van Chalmessin, opgericht in 1993, bestaat uit een natuurlijke schat midden in het bos. Deze 124 hectare, beschermd door het Conservatoire d'Espace Naturels de Champagne-Ardenne, bestaat uit één van de meest bijzondere tufsteen moerassen van het plateau de Langres. Sinds 8000 jaar, na de laatste ijstijd, zijn onder zeer bijzondere omstandigheden in deze vallei typische bergflora en fauna bewaard gebleven. Ontdekkingsroute en gratis toegang het hele jaar, en in het hoogseizoen rondleidingen op afspraak. In het natuurreservaat van Chalmessin, 124 hectare groot, ligt één van de meest bijzondere tufsteen moerassen van het Plateau de Langres. Geheel omsloten door een dicht bos, ligt zij op de bodem van een vallei, genaamd Combe Forquot, of Vallée des Goulottes, de hoogstgelegen vallei van de Tille. Ongeveer 800 jaar geleden, na de laatste ijstijd, zijn onder zeer bijzondere omstandigheden in deze vallei typische bergflora en fauna bewaard gebleven. Sinds 8000 jaar, na de laatste ijstijd, zijn onder zeer bijzondere omstandigheden, en voornamelijk het koude klimaat, in deze smalle vallei typische bergflora en fauna bewaard gebleven. Een vooraanstaand botanicus, Pierre Fournier, schreef 70 jaar geleden, dat het hier minimaal éénmaal per maand vriest, zelfs in juli en augustus !
Het plateau van Langres is het gebied in Frankrijk, waar dit type moeras het meest voorkomt. Deze kleine natuurlijke regio verenigt de typische elementen en hun toepassing : Een kalkstenen ondergrond, een koud klimaat en een netwerk van veel rivieren. Van de ongeveer honderd tufsteen moerassen is dat van Chalmessin het best bewaard gebleven. Het grootste deel van de moerassen hebben in de jaren ´50 geleden onder de drainage en ontbossing. Het Réserve Naturelle de Chalmessin beschrijft een dertigtal beschermde gebieden rond het Plateau van Langres, voornamelijk 25 tufsteen moerassen van hetzelfde type (waaraan men nog meer moerassen kan toevoegen in de buurt van Côte d'Or). Zo speelt zij een belangrijke rol in het behouden van genetisch erfgoed, vaak zeldzame soorten, die afhankelijk zijn van dit type omgeving.